Michałkowo

Standardy ochrony dzieci

w Michałkowie

Standardy ochrony dzieci[1]

Zbiór zasad i procedur postępowania w Ośrodku Intensywnej Rehabilitacji Dzieci „Michałkowo”, które są stosowane w sytuacji podejrzenia krzywdzenia lub krzywdzenia małoletniego[2]

Preambuła

  • Rzeczpospolita Polska zapewnia ochronę praw dziecka. Każdy ma prawo żądać od organów władzy publicznej ochrony dziecka przed przemocą, okrucieństwem, wyzyskiem i demoralizacją (art 72.1 Konstytucji RP).
  • Naczelną zasadą wszystkich działań podejmowanych przez członków personelu Ośrodka Intensywnej Rehabilitacji Dzieci „Michałkowo” (dalej: Ośrodka) jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Personel Ośrodka traktuje dziecko z szacunkiem oraz w miarę możliwości uwzględnia jego potrzeby. Niedopuszczalne jest stosowanie przez pracowników Ośrodka wobec dzieci przemocy w jakiejkolwiek formie. Uznajemy szczególną rolę pracowników Ośrodka w identyfikacji przemocy wobec dzieci, reagowaniu na nią i zapewnieniu dzieciom bezpieczeństwa. Realizując te cele, personel Ośrodka działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych oraz swoich kompetencji.

 

Celem wprowadzenia Standardów ochrony dzieci w Ośrodku jest: 

  • Zapewnienie wszystkim dzieciom ochrony przed krzywdzeniem i ustalenie procedur udzielania im wsparcia.
  • Zapewnienie wszystkim pracownikom Ośrodka niezbędnych informacji i kompetencji, aby umożliwić im wywiązanie się z obowiązków w zakresie dbałości o dobro dziecka i ochrony dzieci przed przemocą.
  • Zapewnienie dzieciom oraz ich rodzicom/opiekunom niezbędnych informacji na temat zasad obowiązujących w Ośrodku oraz możliwości uzyskania wsparcia w sytuacji podejrzenia, że dziecko doświadcza krzywdzenia.

 

🔵 Ośrodek – Ośrodek Intensywnej Rehabilitacji Dzieci „Michałkowo” z siedzibą w Bystrej k. Bielska-Białej, ul. Klimczoka 80.

🔵 Personel Ośrodka – pracownicy, współpracownicy, niezależnie od podstawy zatrudnienia (w tym osoby świadczące usługi w oparciu o umowy cywilnoprawne, stażyści, praktykanci), pełnionych stanowisk (fizjoterapeuci, logopedzi/neurologopedzi, pedagodzy, terapeuci integracji sensorycznej i inni terapeuci, personel administracyjny, pomocniczy, w tym sprzątający).

🔵 Kierownictwo – Tomasz Ćwiertnia, czyli osoba, która w strukturze Ośrodka, zgodnie z obowiązującym prawem i wewnętrznymi dokumentami, jest uprawniona do podejmowania decyzji o jego działaniach.

🔵 Podmioty współpracujące – podmioty zewnętrzne współpracujące z Ośrodkiem, np. dostawcy usług na rzecz Ośrodka, w tym pralnie, agencje zatrudniające personel sprzątający oraz dostawcy usług na rzecz pacjentów i ich rodzin/opiekunów.

🔵 Dziecko – każda osoba, która nie ukończyła 18 roku życia.

🔵 Opiekun dziecka – przedstawiciel ustawowy dziecka: rodzic albo opiekun ; rodzic zastępczy; opiekun tymczasowy (czyli osoba upoważniona do reprezentowania małoletniego obywatela Ukrainy, który przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej bez opieki osób dorosłych) .

🔵 Zgoda opiekuna – zgoda rodziców albo zgoda opiekuna, rodzica zastępczego lub opiekuna tymczasowego. W przypadku braku porozumienia między rodzicami dziecka należy poinformować rodziców o konieczności rozstrzygnięcia sprawy przez sąd rodzinny.

🔵 Krzywdzenie dziecka – każde zachowanie względem dziecka, które stanowi wobec niego czyn zabroniony. Oprócz tego krzywdzeniem jest zaniedbanie (zamierzone lub niezamierzone), działanie lub zaniechanie, a także każdy jego rezultat skutkujący naruszeniem praw, swobody, dóbr osobistych dziecka i zakłóceniem jego rozwoju.

............

Wyróżnia się następujące podstawowe formy krzywdzenia:

🔵 Przemoc fizyczna wobec dziecka. Jest to działanie bądź zaniechanie, wskutek którego dziecko doznaje faktycznej fizycznej krzywdy lub jest na nią potencjalnie zagrożone. Krzywda stanowi rezultat działania bądź zaniechania ze strony rodzica lub opiekuna, osoby odpowiedzialnej za dziecko, posiadającej nad nim władzę, lub takiej, której ufa. O przemocy fizycznej mówimy zarówno w wymiarze jednorazowym, jak i powtarzającym się.

🔵 Przemoc psychiczna wobec dziecka. Jest to przewlekła, niefizyczna, szkodliwa interakcja pomiędzy dzieckiem a osobą za nie odpowiedzialną, lub osobą, której dziecko ufa. Tak jak w przypadku przemocy fizycznej obejmuje zarówno działania, jak i zaniechania. Do przejawów przemocy psychicznej zaliczamy m.in.:
• niedostępność emocjonalną
• zaniedbywanie emocjonalne
• relację z dzieckiem opartą na wrogości, obwinianiu, oczernianiu, odrzucaniu
• nieodpowiednie rozwojowo lub niekonsekwentne interakcje z dzieckiem
• niedostrzeganie lub nieuznawanie indywidualności dziecka,
• niedostrzeganie lub nieuznawanie granic psychicznych między dzieckiem a osobą odpowiedzialną
• nieodpowiednią socjalizację, demoralizację
• sytuacje, w których dziecko jest świadkiem przemocy.

🔵 Przemoc seksualna wobec dziecka (wykorzystywanie seksualne dziecka). Jest to angażowanie dziecka poprzez osobę dorosłą lub inne dziecko w aktywność seksualną. Dotyczy sytuacji, gdy nie dochodzi do kontaktu fizycznego (np. ekshibicjonizm, molestowanie werbalne, np. prowadzenie rozmów o treści seksualnej nieadekwatnej do wieku dziecka, komentowanie w sposób seksualny wyglądu i zachowania dziecka, zachęcanie do kontaktu z treściami pornograficznymi, grooming – strategie nieseksualnego uwodzenia dziecka z intencją nawiązania kontaktu seksualnego w przyszłości) i gdy do takiego kontaktu dochodzi (sytuacje takie jak: dotykanie dziecka, zmuszanie dziecka do dotykania ciała sprawcy, stosunek seksualny). Każda czynność seksualna podejmowana z dzieckiem przed ukończeniem 15 roku życia jest przestępstwem. W przypadku dzieci mówimy o wykorzystaniu seksualnym, kiedy między wykorzystującym (dorosły, inne dziecko) a wykorzystywanym (dziecko) z uwagi na wiek lub stopień rozwoju zachodzi relacja siły, opieki czy zależności. Do innej formy wykorzystywania seksualnego dzieci zalicza się wyzyskiwanie seksualne, np. wykorzystanie dziecka lub jego wizerunku do tworzenia materiałów przedstawiających seksualne wykorzystywanie tzw. CSAM (np. z wykorzystaniem oprogramowania). Jest to jakiekolwiek: faktyczne lub usiłowane nadużycie podatności dziecka na zagrożenia, przewagi sił lub zaufania – w celu seksualnym. Wyzysk seksualny obejmuje (chociaż nie jest to konieczne) czerpanie zysków finansowych, społecznych lub politycznych z wykorzystania seksualnego. Szczególne zagrożenie wyzyskiem seksualnym ma miejsce podczas kryzysów humanitarnych. Zagrożenie wyzyskiem seksualnym dotyczy zarówno samych dzieci, jak i opiekunów tych dzieci, mogących paść ofiarą wyzysku.

🔵 Zaniedbywanie dziecka. Jest to chroniczne lub incydentalne niezaspokajanie fizycznych i psychicznych potrzeb dziecka. Może przyjmować formę nierespektowania praw dziecka, co w rezultacie prowadzi do zaburzeń w jego zdrowiu i/lub rozwoju. Do zaniedbywania dziecka dochodzi w relacjach dziecka z osobą zobowiązaną do opieki, wychowania, troski i ochrony.

🔵 Przemoc rówieśnicza (nękanie rówieśnicze, bullying). Przemoc rówieśnicza ma miejsce, gdy dziecko doświadcza różnych form nękania ze strony rówieśników. Dotyczy działań bezpośrednich lub z użyciem technologii komunikacyjnych (np. za pośrednictwem Internetu i telefonów komórkowych). Przemoc rówieśniczą obserwujemy, gdy szkodliwe działanie ma na celu wyrządzenie komuś przykrości lub krzywdy (intencjonalność), ma charakter systematyczny (powtarzalność), a sprawcy bądź grupa sprawców mają przewagę nad pokrzywdzonym. Obejmuje:
• przemoc werbalną (np. przezywanie, dogadywanie, ośmieszanie, zastraszanie)
• przemoc relacyjną (np. wykluczenie z grupy, ignorowanie, nastawianie innych przeciwko osobie, szantaż)
• przemoc fizyczną (np. pobicie, kopanie, popychanie, szarpanie)
• przemoc materialną (np. kradzież, niszczenie przedmiotów)
• cyberprzemoc/przemoc elektroniczną (np. złośliwe wiadomości w komunikatorach, wpisy w serwisie społecznościowym, rozpowszechnianie zdjęć lub filmów ośmieszających ofiarę za pośrednictwem Internetu bądź urządzeń telekomunikacyjnych)
• wykorzystanie seksualne – dotykanie intymnych części ciała lub nakłanianie/zmuszanie do stosunku płciowego lub innych czynności seksualnych przez rówieśnika
• przemoc uwarunkowaną normami i stereotypami związanymi z płcią (np. przemoc w relacjach romantycznych między rówieśnikami).

............

🔵 Koordynator bezpieczeństwa w Internecie – menedżer Ośrodka, czyli osoba odpowiedzialna za zapewnienie bezpiecznych warunków korzystania z Internetu na terenie Ośrodka.

🔵 Osoba odpowiedzialna za Standardy ochrony dzieci – pracownik wyznaczony przez kierownictwo Ośrodka sprawujący nadzór nad prawidłowym stosowaniem Standardów ochrony dziecka w Ośrodku oraz ich aktualność.

🔵 Osoba udzielająca wsparcia dziecku – pracownik wyznaczony przez kierownictwo Ośrodka odpowiedzialny za opracowanie planu wsparcia dziecku i monitorowanie jego realizacji.

🔵 Osoba odpowiedzialna za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu – pracownik wyznaczony przez kierownictwo Ośrodka odpowiedzialny za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu.

🔵 Dane osobowe dziecka – wszelkie informacje umożliwiające identyfikację dziecka, w tym jego imię i nazwisko, wizerunek.

Na potrzeby niniejszego dokumentu przyjęto następującą kwalifikację zagrożenia bezpieczeństwa dzieci:

🔵 Istnieje podejrzenie popełnienia przestępstwo na szkodę dziecka, np. wykorzystanie seksualne, znęcanie się nad dzieckiem lub popełniono przestępstwo.
🔵 Doszło do innej formy krzywdzenia, niebędącej przestępstwem, takiej jak krzyk, kary fizyczne, poniżanie.
🔵 Doszło do zaniedbania potrzeb życiowych dziecka (np. związanych z żywieniem, higieną czy zdrowiem).

Na potrzeby niniejszego dokumentu wyróżniono procedury interwencji w przypadku podejrzenia działania na szkodę dziecka przez:

🔵 rodziców/opiekunów prawnych dziecka
🔵 inne osoby dorosłe (personel, inne osoby trzecie, w tym o nieustalonej tożsamości)
🔵 inne dziecko.
§ 1. Kompetencje personelu

1. Członkowie personelu Ośrodka mają odpowiednią wiedzę i w ramach wykonywanych obowiązków zwracają uwagę na czynniki ryzyka i symptomy krzywdzenia dzieci.
2. Personel Ośrodka monitoruje sytuację i dobrostan dziecka.
3. W przypadku zidentyfikowania czynników ryzyka krzywdzenia dziecka personel Ośrodka podejmuje działania profilaktyczne w zakresie swoich kompetencji i możliwości, np. podejmuje rozmowę z opiekunami, przekazuje informacje na temat dostępnej oferty wsparcia i motywuje do szukania dla siebie pomocy. Podjęte kroki należy odnotować w dokumentacji dziecka.
4. W sytuacji opisanej w punkcie 3 personel Ośrodka omawia sytuację z przełożonym oraz osobą odpowiedzialną za przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu.

§ 2. Zasady rekrutacji personelu

1. Przed zatrudnieniem danej osoby w Ośrodku lub nawiązaniem współpracy w innej formie i powierzeniem jej obowiązków polegających na pracy z dzieckiem należy ustalić kwalifikacje tej osoby oraz podjąć działania w celu ustalenia, czy posiada kompetencje do pracy z dzieckiem, oraz wykluczyć ryzyko wystąpienia z jej strony zagrożenia dla dobra dziecka i zagrożenia jego bezpieczeństwa.
2. W trakcie rekrutacji należy uzyskać:
1) dane osobowe kandydata, takie jak imię (imiona) i nazwisko, datę urodzenia, dane kontaktowe potwierdzone sprawdzeniem dokumentu tożsamości,
2) informacje dotyczące:
a) wykształcenia kandydata/kandydatki
b) kwalifikacji zawodowych kandydata/kandydatki
c) przebiegu dotychczasowego zatrudnienia kandydata/kandydatki.
3. W celu uzyskania dodatkowych informacji o kandydatce/kandydacie Ośrodek może wystąpić do niego/niej o przedstawienie referencji z poprzednich miejsc zatrudnienia (od poprzedniego pracodawcy) lub wskazanie kontaktu w celu pozyskania referencji. Nieprzedłożenie ww. dokumentu nie może wywoływać negatywnych konsekwencji dla kandydata/kandydatki.
4. Przed nawiązaniem współpracy z daną osobą Ośrodek ma obowiązek zrealizować obowiązki dotyczące sprawdzenia informacji dotyczących karalności danej osoby, wynikające z ustawy o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich.
5. Ponadto osoba przyjęta na stanowisko związane z pracą z dziećmi musi bezwzględnie podpisać następujące oświadczenia:
a) oświadczenie o zapoznaniu się ze Standardami ochrony dzieci i zobowiązaniu do jej przestrzegania (Załącznik nr 1),
b) oświadczenie o zapoznaniu się z Zasadami bezpiecznych relacji i zobowiązaniu do ich przestrzegania (Załącznik nr 2),
6. Oświadczenia zostają włączone do akt osobowych pracownika, a w przypadku ich braku – dołączone do umowy cywilnoprawnej.
7. Brak zgody na podpisanie któregokolwiek dokumentu wymienionego w ust. 5 uniemożliwia nawiązanie z tą osobą jakiegokolwiek stosunku prawnego (zawarcie umowy o pracę/współpracy).

§ 3. Zasady bezpiecznych relacji personel–dziecko

1. Personel podmiotu zna i stosuje zasady bezpiecznych relacji personel–dziecko.
2. Naczelną zasadą wszystkich czynności podejmowanych przez personel jest działanie dla dobra dziecka i w jego najlepszym interesie. Personel traktuje dziecko z szacunkiem i podmiotowo. Podmiotowy stosunek do dziecka oznacza, że, podejmując decyzje dotyczące dziecka, należy poinformować je o tym, wysłuchać jego opinii oraz, o ile to możliwe i bezpieczne, uwzględniać jego potrzeby.
3. Zasady bezpiecznych relacji personelu z dziećmi obowiązują każdego członka personelu Ośrodka, a także każdą dorosłą osobę mającą kontakt z dziećmi znajdującymi się pod opieką Ośrodka, jeśli kontakt ten odbywa się za zgodą Ośrodka i/lub na jej terenie. Znajomość i zaakceptowanie zasad są potwierdzone podpisaniem oświadczenia.
4. Zasady bezpiecznych relacji personelu z dziećmi powinny bezwzględnie zawierać: obowiązek traktowania dzieci–pacjentów w sposób podmiotowy, zakaz stosowania przemocy wobec dziecka w jakiejkolwiek formie, zakaz nawiązywania jakichkolwiek relacji o charakterze seksualnym czy romantycznym, zasady realizowania kontaktu z dziećmi w godzinach pracy.
5. Zasady bezpiecznych relacji personelu z dziećmi opracowane w Ośrodku uwzględniają sytuację dzieci małoletnich ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w tym z niepełnosprawnościami.
6. Każdy członek personelu w kontakcie z dzieckiem:
a) przedstawia się i mówi, kim jest, jaka jest jego rola w opiece nad pacjentem,
b) komunikuje się z dziećmi w sposób życzliwy i cierpliwy, okazuje empatię i dobrą wolę w rozmowie,
c) zachowuje uczciwość i dobre intencje,
d) przekazuje dziecku informacje w sposób dostosowany do jego wieku, przy użyciu prostego języka; informuje o tym, co robi i co się dzieje/będzie się dziać; sprawdza, czy dziecko rozumie, co się dzieje/będzie się działo i jakie będą skutki działań terapeutycznych,
e) upewnia się, czy dziecko wie, że może zawsze zadawać pytania członkom personelu,
f) zwraca się do dziecka po imieniu w formie preferowanej przez dziecko, respektuje jego tożsamość i ekspresję,
g) korzysta ze wspomagających i alternatywnych form komunikacji z dzieckiem, które tego potrzebuje,
h) zachowuje wrażliwość kulturową, szanuje i równo traktuje każde dziecko bez względu ze względu na jakiekolwiek cechy, w tym specjalne potrzeby, niepełnosprawność, rasę, płeć, religię, kolor skóry, pochodzenie narodowe lub etniczne, język, orientację seksualną, stan zdrowia, wiek, zdolności, przekonania polityczne lub status społeczny.

§ 4. Prawo do prywatności podczas terapii

1. Każdy członek personelu ma obowiązek szanować prawo dziecka do prywatności. Należy poinformować dziecko o tym, że ma prawo do poufności ze strony personelu, jeśli dana informacja nie zagraża życiu lub zdrowiu dziecka i dotrzymanie poufności nie wiąże się ze złamaniem prawa. Jeśli zajdzie potrzeba ochrony dziecka bądź wystąpi inna sytuacja, z którą wiąże się ujawnienie określonych danych na temat dziecka, należy go o tym jak najszybciej powiadomić, wyjaśniając sytuację.
2. W trakcie terapii należy, w miarę możliwości, zapewnić, że podczas terapii może być obecny rodzic, opiekun dziecka lub inna osoba bliska wskazana przez dziecko.
3. Omawiając sytuację zdrowotną dziecka i podejmując decyzje dotyczące dziecka, należy traktować je podmiotowo, zwracać się bezpośrednio do dziecka, szanować prawo dziecka do autonomii, dawać mu poczucie sprawczości i wpływu na to, co się z nim dzieje w trakcie terapii. Należy jednak pamiętać, że decyzje i wybory podejmowane przez dziecko powinny dotyczyć spraw na miarę jego wieku, etapu rozwoju i możliwości poznawczych oraz z uwzględnieniem jego bezpieczeństwa. Należy respektować prawo pacjentów, którzy ukończyli 16 lat, do współdecydowania o własnym zdrowiu oraz metodach terapeutycznych i otrzymywania pełnych informacji w tym zakresie.
4. Podczas czynności związanych z prowadzeniem terapii kontakt fizyczny z dzieckiem należy ograniczyć do czynności niezbędnych, adekwatnych do wieku i rozwoju dziecka i przeprowadzać je, dbając o komfort pacjenta i z poszanowaniem jego godności i intymności. Należy zawsze uprzedzać o swoim działaniu, pytać o zgodę rodzica/opiekuna dziecka lub samo dziecko. Podczas terapii manualnych (takich jak masaż, terapia czaszkowo-krzyżowa) należy odsłaniać ciało dziecka partiami. W trakcie terapii dziecku może towarzyszyć rodzic/opiekun.
5. Kontakt fizyczny z dzieckiem niezwiązany z prowadzoną terapią może odbywać się wyłącznie za zgodą dziecka i zgodnie z jego potrzebą. Przed przytuleniem, pogłaskaniem czy wzięciem dziecka na kolana, aby np. je pocieszyć lub uspokoić, należy zapytać je, czy tego potrzebuje.
6. W sytuacjach trudnych podczas terapii, kiedy pacjent-dziecko odczuwa silne emocje, należy deeskalować emocje pacjenta–dziecka oraz wezwać rodzica.
7. W przypadku pracy z dzieckiem, które doświadczyło krzywdzenia, w tym seksualnego, fizycznego bądź zaniedbania, należy zachować ostrożność i dystans w celu ochrony dziecka. Zawsze należy tłumaczyć dziecku, jakie i dlaczego stawiamy granice.
8. Należy uszanować trudne emocje dziecka związane z pobytem w Ośrodku, jego prawo do zmiany nastroju, zmiany zdania oraz potrzebę oswojenia się z nową sytuacją i miejscem.
9. Każde dziecko ma prawo, aby rodzice/opiekunowie towarzyszyli mu podczas terapii zawsze, gdy tego potrzebuje. Należy zadbać o to, aby rodzic/opiekun był informowany o bieżącej sytuacji terapeutycznej dziecka.
10. Należy poinformować dziecko i rodziców/opiekunów o zasadach obowiązujących w Ośrodku i podkreślać znaczenie ich przestrzegania dla minimalizowania dyskomfortu wszystkich pacjentów.

§ 5. Zasady kontaktów z dzieckiem

1. Członek personelu powinien kontaktować się z dzieckiem:
a) w celach związanych z prowadzeniem terapii,
b) w godzinach pracy,
c) na terenie Ośrodka.
2. Jeżeli po godzinach pracy Ośrodka zachodzi konieczność nawiązania kontaktu z rodzicem/opiekunem dziecka, należy to uczynić przy wykorzystaniu służbowego e-maila albo telefonu służbowego.
3. Ograniczenia wskazane w pkt. 1 i 2 nie mają zastosowania w przypadku zagrożenia dobra dziecka. W takiej sytuacji należy podjąć działania mające na celu zapewnieniu dziecku bezpieczeństwa oraz niezwłocznie zgłosić zdarzenie przełożonemu, osobie odpowiedzialnej za ochronę dzieci lub kierownictwu Ośrodka, a następnie sporządzić szczegółową notatkę służbową z opisem zdarzenia i przekazać ją osobie odpowiedzialnej za ochronę dzieci i kierownictwu Ośrodka.

§ 6. Ujawnienie krzywdzenia

1. W sytuacji ujawnienia krzywdzenia przez dziecko należy stworzyć mu możliwość wypowiedzenia się, przedstawienia swojego zdania/opinii, pamiętając, że może to być dla dziecka pierwsza i jedyna rozmowa (dziecko może już nie podjąć więcej prób poszukiwania wsparcia). Szczególnie ważne jest, by:
a) wyrazić swoją troskę poprzez deklarację, że się dziecku wierzy,
b) zapewnić dziecko, że dobrze uczyniło, podejmując rozmowę o doznanej krzywdzie,
c) wyjaśniać dziecku, że nie jest winne zaistniałej sytuacji,
d) jednoznacznie negatywnie ocenić każdą formę przemocy, dając wyraźny sygnał, że jest ona niedopuszczalna i należy jej zapobiegać/powstrzymać ją,
e) należy odpowiednio poinformować dziecko, kto i jak zajmie się sprawą, w tym udzielić mu informacji, że podjęte zostaną działania zapewniające mu bezpieczeństwo.

§ 7. Zachowania niedopuszczalne

1. Członkowi personelu nie wolno:
1) nawiązywać z dzieckiem relacji o charakterze seksualnym ani romantycznym;
2) proponować dzieciom alkoholu, wyrobów tytoniowych, substancji psychoaktywnych, jak również używać ich w obecności dzieci w czasie wykonywania obowiązków służbowych lub pobytu na terenie Ośrodka;
3) oglądać treści erotycznych i pornograficznych bez względu na ich formę w obecności dzieci, udostępniać dzieciom treści erotycznych i pornograficznych bez względu na ich formę lub umożliwiać im zapoznanie się z tymi treściami;
4) utrwalać wizerunku dziecka (filmowanie, nagrywanie głosu, fotografowanie) dla potrzeb prywatnych. Dozwolone jest rejestrowanie wizerunku dla celów dokumentacji medycznej, naukowych lub dydaktycznych, lub marketingowych, po uzyskaniu zgody rodzica/opiekuna i/lub dziecka. Rekomendowane jest, aby do celów rejestracji wizerunku dziecka używać przeznaczonych w tym celu urządzeń służbowych;
5) przyjmować pieniędzy, prezentów od dziecka i jego rodzica/opiekuna ani wchodzić w relacje jakiejkolwiek zależności wobec dziecka lub rodziców/opiekunów dziecka, które mogłyby prowadzić do oskarżeń o nierówne traktowanie bądź czerpanie korzyści majątkowych i innych;
6) utrzymywać niejawnych bądź ukrywanych kontaktów z dzieckiem oraz kontaktów opartych na udzielaniu gratyfikacji, albo wykorzystujących przewagę fizyczną, stosunek władzy bądź zależność dziecka;
7) składać dziecku propozycji, czynić komentarzy niewłaściwych dla relacji pracownik–dziecko, dotykać dziecka w sposób, który może być uznany lub jest nieprzyzwoity albo niestosowny;
8) używać wulgarnych słów, gestów i żartów, czynić obraźliwych uwag, nawiązywać w wypowiedziach do aktywności bądź atrakcyjności seksualnej, wykorzystywać wobec dziecka przewagi fizycznej (zastraszanie, przymuszanie, groźby), stosunku władzy bądź zależności dziecka;
9) stosować jakąkolwiek przemoc wobec dziecka, w tym polegającą na biciu, szturchaniu, popychaniu i wszelkich innych naruszeniach nietykalności cielesnej dziecka, a także izolować dziecka w zamkniętym pomieszczeniu, przytrzymywać drzwi, krępować ruchów poprzez wiązanie;
10) celowo prowokować u dziecka wystąpienia lub eskalacji zachowań trudnych, niepożądanych;
11) wyręczać lub nadzorować bezpośrednio dziecko m.in. podczas realizacji czynności samoobsługowych i higienicznych, ponad niezbędny poziom wynikający z potrzeb dziecka lub dbałości o jego bezpieczeństwo;
12) zawstydzać, upokarzać, lekceważyć, obrażać dziecka, krzyczeć na dziecko;
13) ujawniać osobom nieuprawnionym, informacji dotyczących dziecka, takich jak wizerunek dziecka, informacje o sytuacji rodzinnej, ekonomicznej, medycznej, opiekuńczej i prawnej dziecka;
14) zapraszać dziecko do swojego miejsca zamieszkania, spotykać się z nimi poza godzinami pracy lub utrzymywać kontakty poprzez prywatne kanały komunikacji (prywatny telefon, e-mail, komunikatory, profile w mediach społecznościowych). Zakaz ten nie dotyczy sytuacji, gdy dziecko zwraca się do członka personelu o pomoc bądź kontakt odbywa się publicznie, przy udziale innych członków personelu podmiotu lub innych dzieciach;
15) angażować lub zachęcać dziecka do jakiejkolwiek działalności niezgodnej z prawem lub stwarzającej zagrożenie dla dziecka;
16) lekceważyć lub powierzchownie, nieuważnie traktować zgłaszanej przez dziecko potrzeby wsparcia i pomocy;
17) utrzymywanie biernej postawy w zakresie troski o rozwój i zabezpieczenie dziecka w sytuacji zagrożenia jego dobrostanu.
2. Realizując ww. zasady, personel działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych Ośrodka oraz swoich kompetencji.

§ 8. Zasady bezpiecznych relacji dziecko–dziecko

1. W Ośrodku obowiązują zasady bezpiecznych relacji dziecko–dziecko.
2. Zasady te dotyczą bezpiecznych relacji pomiędzy dziećmi będącymi pacjentami Ośrodka. Zaleca się komunikowanie dzieciom zasad, na jakich funkcjonuje przestrzeń wolna od przemocy.
3. Treść zasad bezpiecznych relacji dziecko–dziecko zostaje wypracowana z uwzględnieniem specyfiki Ośrodka oraz potrzeb dzieci w nim przebywających.
4. W sytuacji gdy w podmiocie dłużej niż 12 godzin przebywają dzieci w różnych grupach wiekowych, zapewniając im nocleg, należy uwzględnić różnice rozwojowe i płeć.
5. Ewaluacja i weryfikacja zasad bezpiecznych relacji pomiędzy dziećmi odbywa się po każdej sytuacji kryzysowej, jeśli w Ośrodku zostanie podjęta interwencja z powodu krzywdzenia rówieśniczego.
6. Zagadnienia, które znalazły się w zasadach bezpiecznych relacji między dziećmi:
1) zasady komunikacji, w tym komunikacji internetowej,
2) zakaz stosowania przemocy w jakiejkolwiek formie, w tym z wykorzystaniem technologii informacyjnych i komunikacyjnych (np. Internet, telefon komórkowy),
3) sposoby rozwiązywania konfliktów,
4) szacunek dla cudzej własności, prywatności i przestrzeni,
5) równe traktowanie, szacunek dla różnorodności, indywidualnej tożsamości i ekspresji.
7. Ośrodek dba o to, by dzieci posiadały wiedzę, że jeżeli:
1) mają jakikolwiek problem, obawiają się lub doznają przemocy, w tym doświadczyły zachowania wskazanego w Zasadach bezpiecznych relacji jako niedopuszczalne ze strony członka personelu Ośrodka, innego dziecka, opiekuna dziecka, innej osoby bliskiej lub innej osoby, albo 
2) były świadkiem niewłaściwych, niezrozumiałych lub niejasnych zachowań, w tym wskazanych w Zasadach bezpiecznych relacji jako niedopuszczalne wobec innego dziecka ze strony członka personelu Ośrodka, innego dziecka, opiekuna dziecka, innej osoby bliskiej, lub innej osoby mają prawo i możliwość rozmowy na ten temat z osobą odpowiedzialną za ich ochronę lub inną zaufaną osobą z personelu Ośrodka, która podejmie działania, aby udzielić wsparcia, z zachowaniem szacunku do ich prywatności.
8. Personel, realizując cele wymienione w ust. 1–7, działa w ramach obowiązującego prawa, przepisów wewnętrznych Ośrodka oraz swoich kompetencji.

§ 9. Szkolenia związane ze Standardami ochrony dzieci

1. W terminie 60 dni od wprowadzenia Standardów przeprowadza się szkolenie w tym zakresie dla całego personelu Ośrodka.
2. Osoby pracujące z dziećmi otrzymują specjalistyczne szkolenie odnoszące się do ich odpowiedzialności za dzieci znajdujące się pod ich opieką.
3. Zakres szkoleń obejmuje w szczególności:
1) uregulowania w Standardach ochrony dzieci,
2) podejmowanie interwencji zgodnie z procedurami opisanymi w rozdziale III niniejszego dokumentu,
3) poszerzanie umiejętności w zakresie rozpoznawania symptomów krzywdzenia dzieci,
4) problematykę ochrony dzieci przed przemocą w zakresie adekwatnym do kompetencji zawodowych danej grupy pracowników.
4. Ośrodek, w miarę możliwości i odpowiednio do specyfiki działania, inicjuje i prowadzi działania edukacyjne z obszaru ochrony dzieci przed krzywdzeniem (np. w formie ulotek informacyjnych, plakatów, pogadanek) skierowane do dzieci (w sposób dostosowany do ich wieku, percepcji i możliwości poznawczych) oraz ich opiekunów, w szczególności na temat:
1) sposobów unikania zagrożeń oraz reagowania na nie w kontaktach z dorosłymi i rówieśnikami,
2) zasad bezpiecznych relacji z rówieśnikami i pożądanych postaw w kontaktach pomiędzy dziećmi,
3) ochrony dzieci przed krzywdzeniem i praw dziecka, oraz informacji, gdzie mogą szukać pomocy,
4) bezpiecznego korzystania z Internetu i platform cyfrowych, w tym mediów społecznościowych,
5) prawa do ochrony wizerunku.
5. Opracowanie harmonogramu szkoleń i działań edukacyjnych koordynuje osoba odpowiedzialna w Ośrodku za Standardy ochrony dzieci.
6. Szkolenie w zakresie Standardów ochrony dzieci przeprowadza się co dwa lata dla całego personelu Ośrodka.
7. Każdy nowo przyjęty członek personelu oraz raz na dwa lata każdy członek personelu pracujący z dziećmi przechodzi przeszkolenie w zakresie szkoleń wymienionych w pkt. 2 a–d.
8. Za organizację szkoleń odpowiedzialne jest kierownictwo Ośrodka.

§ 10. Obowiązki kierownictwa w zakresie wdrażania i realizacji Standardów ochrony dzieci

1. Do obowiązków kierownictwa Ośrodka należy:
1) nadzorowanie, delegowanie zadań oraz odpowiedzialności związanych z realizacją Standardów ochrony dzieci w Ośrodku do odpowiednich jednostek (np. dział administracji).
2) wskazanie osób odpowiedzialnych za:
a) przyjmowanie zgłoszeń o zdarzeniach zagrażających małoletniemu/podejrzeniach krzywdzenia dziecka,
b) organizację i udzielenie wsparcia małoletniemu według planu wsparcia,
c) prowadzenie interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka (w tym składanie zawiadomień o podejrzeniu popełnienia przestępstwa na szkodę małoletniego, zawiadamianie sądu opiekuńczego oraz za wszczynanie procedury „Niebieskiej Karty”),
d) Standardy ochrony dzieci w Ośrodku, w tym przygotowanie personelu Ośrodka do ich stosowania,
e) bezpieczeństwo w Internecie.
2. Ustalenie zasad prowadzenia ewidencji/rejestru ujawnionych lub zgłoszonych incydentów lub zdarzeń zagrażających dobru małoletniego. Rejestr powinien zawierać informacje o zgłoszeniu:
1) ze wskazaniem osoby zgłaszającej,
2) ze wskazaniem osoby podejrzewanej o krzywdzenie (opiekun, członek personelu, inne dziecko, inna osoba),
3) rodzaju podjętej interwencji (zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa, wniosek o wgląd w sytuację rodziny, wszczęcie procedury Niebieskie Karty),
4) daty interwencji.
3. Dokumenty zebrane i wytworzone w związku z podejrzeniem krzywdzenia dziecka załącza się do akt osobowych/dokumentacji małoletniego lub przechowuje wraz z rejestrem.
4. Ewidencję zdarzeń, o ile jest prowadzona w formie papierowej, należy przechowywać w odpowiednio zabezpieczonej szafie metalowej, do której dostęp ma osoba odpowiedzialna za Standardy ochrony dzieci.

§ 11. Obowiązki osoby odpowiedzialnej za Standardy ochrony dzieci

Do obowiązków osoby odpowiedzialnej za Standardy ochrony dzieci należy:
1) dbałość o udostępnienie Standardów ochrony dzieci na stronie internetowej Ośrodka oraz na jego terenie,
2) przygotowanie personelu Ośrodka do stosowania Standardów ochrony dzieci przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu zmian w tych Standardach,
3) delegowanie zadań oraz odpowiedzialności związanych z realizacją Standardów w Ośrodku do odpowiednich jednostek, personelu Ośrodka oraz monitoring ich realizacji,
4) prowadzenie ewidencji członków personelu Ośrodka, którzy zapoznali się ze Standardami ochrony dzieci przed przystąpieniem do pracy albo po dokonaniu zmian w Standardach,
5) przegląd Standardów ochrony dzieci w porozumieniu i współpracy z kierownictwem, personelem Ośrodka i – jeśli to możliwe – dziećmi i ich opiekunami,
6) regularne monitorowanie znajomości i przestrzegania przez personel Ośrodka przyjętych Standardów,
7) sprawdzanie i ocena skuteczności obowiązujących wytycznych i procedur,
8) proponowanie zmian w Standardach mających na celu skuteczną ochronę dzieci przed krzywdzeniem,
9) organizowanie lub prowadzenie dla pracowników Ośrodka cyklicznych szkoleń w zakresie obowiązujących Standardów nie rzadziej niż raz na dwa lata, a także po każdej zmianie ich treści,
10) koordynowanie przygotowania zasad bezpiecznych relacji między dziećmi, ich wdrażania, monitorowania i inicjowania zmian w ich treści, odpowiadając w tym zakresie na potrzeby zgłaszane przez dzieci.
11) współpraca z pozostałymi osobami odpowiedzialnymi za wdrażanie, realizowanie, upowszechnianie i monitorowanie Standardów ochrony dzieci w Ośrodku.

§ 12. Koordynator bezpieczeństwa w Internecie

1. Do obowiązków koordynatora bezpieczeństwa w Internecie należy poinformowanie rodziców/opiekunów dzieci oraz pracowników Ośrodka, że sieć WI-FI Ośrodka jest chroniona hasłem.
2. Hasło do WI-FI Ośrodka udostępniane jest jedynie osobom dorosłym – rodzicom lub opiekunom dzieci oraz pracownikom Ośrodka.
3. Zabronione jest udostępnianie hasła do WI-FI Ośrodka dzieciom przez pracowników Ośrodka.
4. Ośrodek nie odpowiada za udostępnianie hasła do WI-FI Ośrodka dzieciom przez ich rodziców lub opiekunów.
5. Koordynator bezpieczeństwa w Internecie współpracuje z pozostałymi osobami odpowiedzialnymi za wdrażanie, realizowanie, upowszechnianie i monitorowanie Standardów ochrony dzieci w Ośrodku

Obszary odpowiedzialności - imiona i nazwiska osób odpowiedzialnych:

🔵 Przygotowanie personelu do stosowania Standardów ochrony dzieci i monitorowanie ich przestrzegania: Dorota Sobik
🔵 Zapewnienie bezpiecznego korzystania z Internetu: Tomasz Ćwiertnia
🔵 Przyjmowanie zgłoszeń: Dorota Sobik
🔵 Uruchamianie interwencji: Anna Ibek
🔵 Koordynacja wsparcia udzielanego dziecku: Anna Ibek

Dane kontaktowe do osób odpowiedzialnych jw.:
Tel.: 604 596 978, 696 070 130
E-mail: michalkowo@michalkowo.pl

§ 13. Podmioty współpracujące

Podmioty współpracujące, w przypadku gdy ich działalność obejmuje kontakt z dziećmi, są zobowiązane do przestrzegania Standardów ochrony dzieci.
§ 1. Zasady ogólne

1. Procedury interwencji mają za cel wspierać członków personelu w realizowaniu prawnego i społecznego obowiązku reagowania w sytuacji podejrzenia krzywdzenia dziecka.
2. Personel pełni jedną z najważniejszych ról w procesie rozpoznawania krzywdzenia dziecka.
3. Celem interwencji jest zatrzymanie krzywdzenia dziecka i zapewnienie mu bezpieczeństwa.
4. Fakt zidentyfikowania objawów mogących świadczyć o krzywdzeniu dziecka podlega obowiązkowemu odnotowaniu w dokumentacji Ośrodka.
5. Naruszenie obowiązku reagowania w sytuacjach podejrzenia krzywdzenia dziecka może zostać uznane za ciężkie naruszenie obowiązków pracowniczych lub kontraktowych i jako takie prowadzić do rozwiązania umowy z osobą dopuszczającą się tego naruszenia.

§ 2. Kwalifikacja zagrożeń

1. Na potrzeby niniejszego dokumentu przyjęto następującą kwalifikację zagrożenia bezpieczeństwa dzieci:
1) popełniono przestępstwo na szkodę dziecka, np. wykorzystanie seksualne, znęcanie się nad dzieckiem;
2) doszło do innej formy krzywdzenia, niebędącej przestępstwem, takiej jak np. krzyk, kary fizyczne, poniżanie;
3) doszło do zaniedbania potrzeb życiowych dziecka (np. związanych z żywieniem, higieną czy zdrowiem).
2. W każdym przypadku podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, należy zadbać o bezpieczeństwo dziecka i odseparować je od osoby podejrzewanej o krzywdzenie.
3. Członek personelu, który podejrzewa, że dziecko jest krzywdzone, ma obowiązek sporządzenia notatki służbowej i przekazania jej osobie wyznaczonej przez kierownictwo odpowiedzialnej za przyjęcie zgłoszenia.
4. W przypadku podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, należy powiadomić opiekuna dziecka, a w sytuacji gdy osoba podejrzewaną o krzywdzenie jest opiekun dziecka, należy powiadomić niekrzywdzącego opiekuna.
5. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony innego dziecka należy powiadomić również opiekuna dziecka krzywdzącego.
6. Interwencja prowadzona jest osobę wyznaczoną przez kierownictwo do podejmowania interwencji, w zależności od sytuacji i potrzeby we współpracy z kierownictwem, osobą dokonującą zgłoszenia, innymi osobami odpowiedzialnymi za wdrażanie, realizowanie, upowszechnianie i monitorowanie Standardów ochrony dzieci, lub innymi osobami zatrudnionymi w Ośrodku.
7. Procedura interwencji w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przyjęta w Ośrodku musi uwzględniać obowiązki określone w przepisach prawa, m.in. art. 240 Kodeksu karnego, art. 12. ustawy o przeciwdziałaniu przemocy domowej oraz art. 572 Kodeksu postępowania cywilnego.
8. Wszystkie osoby, które w związku z wykonywaniem obowiązków służbowych powzięły informację o krzywdzeniu dziecka lub informacje z tym związane, są zobowiązane do zachowania poufności, wyłączając informacje przekazywane uprawnionym instytucjom w ramach działań interwencyjnych.
9. Każde zgłoszenie podejrzenia krzywdzenia dziecka oraz przebieg każdej interwencji dokumentuje się w sposób ustalony w Ośrodku.
10. Po ujawnieniu przez dziecko krzywdzenia lub w sytuacji podejrzenia, że dziecko jest krzywdzone, osoba odpowiedzialna za organizację i udzielanie wsparcia dziecku opracowuje plan wsparcia dziecka.

§ 3. Postępowanie w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony rodzica, opiekuna lub innych bliskich dorosłych

1. W przypadku podejrzenia, że życie dziecka jest zagrożone lub grozi mu ciężki uszczerbek na zdrowiu z uwagi na stosowanie wobec niego przemocy domowej, a w rodzinie są lub mogą być inne dzieci narażone na krzywdzenie, należy niezwłocznie poinformować Policję i pogotowie, jeśli to konieczne, dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje członek personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu.
2. W przypadku podejrzenia, że dziecko doświadcza przemocy z uszczerbkiem na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub/i zagrożone jest jego życie, należy niezwłocznie poinformować Policję i pogotowie, jeśli to konieczne, dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje członek personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu.
3. W przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka należy sporządzić pisemne zawiadomienia, opisujące najbardziej dokładnie zdarzenie, ze wskazaniem danych pokrzywdzonego (imię, nazwisko, adres, PESEL) i potencjalnego sprawcy (co najmniej imię i nazwisko i inne dane umożliwiające identyfikację, np. relacja do dziecka – ojciec, matka, miejsce zamieszkania albo miejsce pracy lub nauki) i przesłać je do najbliższej jednostki Policji lub prokuratury.
4. W przypadku gdy dziecko doznaje innej formy krzywdzenia niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę ze strony rodziców, opiekunów prawnych lub innych domowników:
1) gdy zachowanie wobec dziecka stanowi przemoc domową , należy wszcząć procedurę Niebieskiej Karty poprzez przesłanie formularza Niebieska Karta – A do przewodniczącego zespołu interdyscyplinarnego właściwego ze względu na zamieszkanie osoby doznającej przemocy domowej w terminie 5 dni,
2) gdy zachowanie nie stanowi przemocy domowej, a dziecko doświadcza np. zaniedbania lub relacje w rodzinie są w inny sposób nieprawidłowe (np. rodzice są niewydolni wychowawczo), należy wystąpić do sądu rodzinnego o wgląd w sytuację rodziny.
5. W przypadku gdy doszło do zaniedbania potrzeb życiowych dziecka lub doszło do innego zagrożenia dobra dziecka ze strony rodziców lub opiekunów prawnych, należy wystąpić do sądu rodzinnego właściwego ze względu na miejsce zamieszkania dziecka o wgląd w sytuację dziecka.

§ 4. Postępowanie w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony członka personelu Ośrodka lub innej osoby dorosłej

1. W przypadku podejrzenia, że dziecko doświadcza przemocy z uszczerbkiem na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub/i zagrożone jest jego życie, należy niezwłocznie poinformować Policję i pogotowie, jeśli to konieczne, dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje członek personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu.
2. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony członka personelu należy niezwłocznie odsunąć tę osobę od wszelkich form kontaktu z dziećmi aż do czasu wyjaśnienia sprawy.
3. W przypadku wszczęcia postępowania karnego przeciwko członkowi personelu w związku z popełnieniem przestępstwa przeciwko dziecku należy bezwzględnie i natychmiastowo odsunąć tę osobę od wszelkich form kontaktu z dziećmi aż do czasu prawomocnego zakończenia postępowania.
4. Jeżeli zgłoszono krzywdzenie ze strony osoby wyznaczonej do prowadzenia interwencji, do przyjmowania zgłoszeń lub odpowiedzialnej za Standardy ochrony dzieci, wówczas interwencja prowadzona jest przez kierownictwo Ośrodka lub inną osobę wskazaną przez kierownictwo.
5. Jeżeli zgłoszono podejrzenie krzywdzenia dziecka przez osobę z kierownictwa Ośrodka, wówczas osoba odpowiedzialna za Standardy ochrony dziecka w podmiocie powiadamia o zgłoszeniu organ nadzorujący Ośrodek, a osoba odpowiedzialna za podejmowanie interwencji następnie podejmuje odpowiednią interwencję.
6. Interwencja w przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka polega na sporządzeniu pisemnego zawiadomienia, opisującego najbardziej dokładnie zdarzenie, ze wskazaniem danych pokrzywdzonego (imię, nazwisko, adres, PESEL) i potencjalnego sprawcy (co najmniej imię i nazwisko i inne dane umożliwiające identyfikację) i przesłaniu go do najbliższej jednostki Policji lub prokuratury.
7. W przypadku gdy dziecko doznaje innej formy krzywdzenia niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę ze strony członka personelu:
a) w sytuacji, gdy zachowanie było jednorazowe i o niewielkiej intensywności wkroczenia w dobra dziecka, przełożony/inna osoba wskazana przez kierownictwo przeprowadza rozmowę dyscyplinującą z członkiem personelu,
b) w sytuacji, gdy naruszenie dobra dziecka jest znaczne, w szczególności gdy doszło do dyskryminacji lub naruszenia godności dziecka, rekomenduje się rozwiązanie stosunku prawnego z osobą, która dopuściła się krzywdzenia. Jeżeli członek Personelu, który dopuścił się krzywdzenia, nie jest bezpośrednio zatrudniony przez Ośrodek, lecz przez podmiot trzeci, wówczas należy zarekomendować zawieszenie współpracy z tą osobą, a w razie potrzeby rozwiązać umowę z organizacją lub instytucją współpracującą.
8. W przypadku znacznego naruszenia dobra dziecka przez członka personelu osoba odpowiedzialna za Standardy ochrony dzieci przeprowadza wewnętrzne postępowanie w celu wyjaśnienia zdarzenia, określa kroki zapobiegające wystąpieniu takich sytuacji w przyszłości (np. aktualizacja Standardów ochrony dzieci, obowiązkowe szkolenie) i nadzoruje ich realizację.
9. W przypadku niezastosowania się personelu do Standardów ochrony dzieci pomimo ewidentnych objawów przemocy wobec dziecka, należy podjąć działania mające na celu ukaranie pracownika oraz ponowne jego przeszkolenie.

§ 5. Postępowanie w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka ze strony innego dziecka

1. W przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka przez inne dziecko przebywające w Ośrodku, w miarę możliwości i w sposób dostosowany do specyfiki Ośrodka należy przeprowadzić rozmowę z dzieckiem podejrzewanym o krzywdzenie oraz jego opiekunami, a także oddzielnie z dzieckiem poddawanym krzywdzeniu i jego opiekunami. Ponadto należy porozmawiać z innymi osobami mającymi wiedzę o zdarzeniu. W trakcie rozmów należy dążyć do ustalenia przebiegu zdarzenia, a także wpływu zdarzenia na zdrowie psychiczne i fizyczne dziecka krzywdzonego. Ustalenia są spisywane na notatce służbowej.
2. W przypadku podejrzenia, że dziecko doświadcza przemocy z uszczerbkiem na zdrowiu, wykorzystania seksualnego lub/i zagrożone jest jego życie, należy niezwłocznie poinformować Policję i pogotowie, jeśli to konieczne, dzwoniąc pod numer 112. Poinformowania służb dokonuje członek personelu, który pierwszy powziął informację o zagrożeniu.
3. Interwencja w przypadku podejrzenia popełnienia przestępstwa na szkodę dziecka przez inne dziecko polega na sporządzeniu pisemnego zawiadomienia, opisującego najbardziej dokładnie zdarzenie, ze wskazaniem danych pokrzywdzonego (imię, nazwisko, adres, PESEL) i potencjalnego sprawcy (co najmniej imię i nazwisko i inne dane umożliwiające identyfikację) przesłaniu go do najbliższej jednostki Policji lub prokuratury. W przypadku popełnienia czynu karalnego na szkodę dziecka przez osobę w wieku powyżej 10 roku życia i poniżej 17 roku życia także należy sporządzić pisemne zawiadomienie. W przypadku popełnienia czynu karalnego przez dziecko poniżej 10 roku życia na szkodę innego dziecka należy wystąpić do sądu rodzinnego właściwego ze względu na zamieszkanie dziecka o wgląd w sytuację dziecka krzywdzącego.
4. W przypadku gdy dziecko doznaje innej formy krzywdzenia niż popełnienie przestępstwa na jego szkodę ze strony innego dziecka, należy wystąpić do sądu rodzinnego właściwego ze względu na zamieszkanie dziecka o wgląd w sytuację dziecka krzywdzącego.
5. W przypadku gdy dziecko doznaje przemocy ze strony dziecka – członka rodziny (rodzeństwo, dalsza rodzina), można wszcząć procedurę Niebieskiej Karty w stosunku do opiekuna, który nie reaguje na krzywdzenie dziecka.

§ 6. Plan wsparcia dziecka

1. Wobec dziecka, które doświadczyło krzywdzenia, osoba odpowiedzialna za udzielanie wsparcia dziecku opracowuje plan wsparcia
2. Plan wsparcia powinien uwzględniać indywidualną sytuację dziecka, m.in. jego wiek, samopoczucie/obrażenia, charakter zdarzenia, do jakiego doszło, sytuację rodzinną i zawierać wskazania dotyczące podjęcia przez Ośrodek działań, których celem jest zapewnienie dziecku bezpieczeństwa i poprawa jego dobrostanu, określenie źródła zagrożenia/krzywdzenia (opiekun lub inna osoba dorosła, personel Ośrodka, inne dziecko). Listę miejsc, gdzie skierować rodzica potrzebującego wsparcia dla siebie i dziecka, jeśli zachodzi taka potrzeba, stanowi Załącznik nr 3.
3. Plan wsparcia powinien być opracowany w porozumieniu z opiekunami dziecka. W przypadku gdy opiekun jest osobą krzywdzącą dziecko, wówczas plan należy opracować w porozumieniu z rodzicem niekrzywdzącym lub inną osobą bliską wskazaną przez dziecko.
§ 1. Monitorowanie realizacji Standardów ochrony dzieci

1. Realizacja Standardów ochrony dzieci w Ośrodku jest regularnie monitorowana, poddawana ewaluacji i, w przypadku stwierdzenia takiej konieczności, modyfikowana.
2. Osoba odpowiedzialna za Standardy ochrony dzieci:
1) regularnie monitoruje znajomość i przestrzeganie przez personel Ośrodka przyjętych Standardów ochrony dzieci,
2) sprawdza i ocenia skuteczność obowiązujących wytycznych i procedur,
3) prowadzi rejestr naruszeń Standardów ochrony dzieci i reaguje na nie,
4) proponuje zmiany w Standardach ochrony dzieci mające na celu skuteczną ochronę dzieci przed krzywdzeniem,
5) prowadzi dla personelu Ośrodka cykliczne szkolenia w zakresie obowiązujących Standardów ochrony dzieci i nie rzadziej niż raz na dwa lata, a także po każdej zmianie jej treści.

§ 2. Ankiety związane ze Standardami ochrony dzieci

1. Osoba odpowiedzialna za Standardy ochrony dzieci przeprowadza raz na dwa lata badanie – ankietę na temat stanu znajomości i przestrzegania Standardów ochrony dzieci oraz potrzeby wprowadzenia w nich zmian. Wzór ankiety stanowi Załącznik nr 4a do Standardów.
2. Osobna ankieta bądź inna forma oceny funkcjonowania Standardów przeprowadzana jest wśród dzieci i ich opiekunów. Wzór ankiety stanowią Załączniki nr 4b, 4c do Standardów.
3. Na podstawie badania ankiet, o których mowa w ustępie 1 i 2, oraz oceny zgodności Standardów z obowiązującymi przepisami prawnymi, osoba odpowiedzialna za Standardy ochrony dzieci sporządza raport, który następnie przekazuje kierownictwu Ośrodka. Część raportu stanowi ocena znajomości Standardów przez personel Ośrodka, zestawienie zgłaszanych naruszeń Standardów ochrony dzieci oraz propozycje w nich zmian.
4. Kierownictwo Ośrodka w terminie jednego miesiąca od otrzymania raportu, o którym mowa w ust. 3, podejmuje decyzje co do wprowadzenia zmian do Standardów ochrony dzieci i powierza przygotowanie nowego tekstu osobie odpowiedzialnej za Standardy ochrony dzieci.
5. Jeśli na podstawie raportu zostanie ustalone, że stopień znajomości Standardów ochrony dzieci wśród członków personelu jest niewystarczający, osoba odpowiedzialna za Standardy ochrony dzieci ma obowiązek przeprowadzić szkolenie ze Standardów ochrony dzieci dla personelu.

§ 3. Zmiany w Standardach ochrony dzieci

Kierownictwo wprowadza do Standardów niezbędne zmiany i ogłasza ich nowe brzmienie.
1. Standardy ochrony dzieci wchodzą w życie z dniem ich ogłoszenia.
2. Udostępnienie Standardów następuje w sposób umożliwiający zapoznanie się z nią przez personel podmiotu Ośrodka, dzieci i ich opiekunów poprzez:
1) wywieszenie w siedzibie kierownictwa Ośrodka (Bystra k. Bielska-Białej, ul. Klimczoka 80),
2) zamieszczenie na stronie internetowej www.michalkowo.pl,
3) przekazanie służbowymi drogami komunikacyjnymi wszystkim członkom personelu i podmiotom współpracującym.
3. Standardy ochrony dzieci w wersji zrozumiałej dla dzieci stanowią załącznik do tego dokumentu.
[1] W niniejszym dokumencie określenia „małoletni” oraz „dziecko” używane będą wymiennie.
[2] Opracowanie i wprowadzenie standardów ochrony dzieci przed krzywdzeniem stanowi realizację obowiązku prawnego dot. wprowadzenia w podmiocie leczniczym standardów ochrony małoletnich (ustawa z dnia 13 maja 2016 r. o przeciwdziałaniu zagrożeniom przestępczością na tle seksualnym i ochronie małoletnich; Dz. U. z 2024 r. poz. 560).
[3] W rozumieniu art. 98 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.
[4] W rozumieniu art. 155 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.
[5] W rozumieniu art. 112 (1) Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego.
[6] W rozumieniu art. 25 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy w związku z konfliktem zbrojnym na terytorium tego państwa.
[7] Przemoc domowa to jednorazowe albo powtarzające się umyślne działanie lub zaniechanie, wykorzystujące przewagę fizyczną, psychiczną lub ekonomiczną, naruszające prawa lub dobra osobiste osoby doznającej przemocy domowej, w szczególności narażające tę osobę na niebezpieczeństwo utraty życia, zdrowia, naruszające jej godność, nietykalność cielesną lub wolność, w tym seksualną, powodujące szkody na jej zdrowiu fizycznym lub psychicznym, wywołujące u tej osoby cierpienie lub krzywdę. Do wszczęcia procedury nie jest wymagana zgoda osoby doznającej przemocy ani osoby stosującej przemoc (art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu przemocy domowej, t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 424 ze zm.).
Oświadczenie o zobowiązaniu do przestrzegania Standardów ochrony dzieci

.......................................................
Miejscowość i data



Ja, ................................................................................................................................, oświadczam, że zapoznałam/-em się ze Standardami ochrony dzieci obowiązującymi w Ośrodku Intensywnej Rehabilitacji Dzieci „Michałkowo” i zobowiązuję się do ich przestrzegania.

.......................................................
Podpis
Oświadczenie o zobowiązaniu do przestrzegania Zasad bezpiecznych relacji dorosły–dziecko

.......................................................
Miejscowość i data


Ja, ................................................................................................................................, oświadczam, że zapoznałam/-em się z Zasadami bezpiecznych relacji dorosły–dziecko obowiązującymi w Ośrodku Intensywnej Rehabilitacji Dzieci „Michałkowo” i zobowiązuję się do ich przestrzegania.

.......................................................
Podpis
🔵 Lokalne ośrodki pomocy społecznej – oprócz wsparcia ekonomicznego, prawnego, mieszkaniowego, rzeczowego itd. wiele ośrodków oferuje również warsztaty podnoszenia umiejętności wychowawczych, kursy kompetencji rodzicielskich czy zajęcia w ramach „Akademii Rodziców”. W OPS–ie istnieje ponadto możliwość uzyskania pomocy asystenta rodziny (na wniosek rodziców), a także zawnioskowania o asystenta osobistego osoby z niepełnosprawnościami, jeśli rodzina posiada pod opieką dziecko z orzeczeniem o niepełnosprawności. Dla wielu rodzin możliwość uzyskania wsparcia asystenckiego jest tym, co ratuje dziecko i rodzinę przed trwałym kryzysem. Pomoc OPS–u jest nieodpłatna.

🔵 Ośrodki interwencji kryzysowej – placówki prowadzone przez powiaty. Oferują pomoc osobom, które doświadczają trudnej sytuacji życiowej i braku równowagi psychicznej na skutek m.in.: śmierci bliskiej osoby, choroby własnej, dziecka czy innej bliskiej osoby, rozwodu/rozstania, konfliktów w rodzinie, zagrożenia przemocą. W ośrodku prowadzone jest poradnictwo psychologiczne, interwencja kryzysowa, krótkoterminowa psychoterapia, organizowane są warsztaty i grupy wsparcia. Pomoc OIK–u jest nieodpłatna.

🔵 Poradnie psychologiczno–pedagogiczne – świadczą pomoc diagnostyczną i konsultacyjną, organizują kursy psychoedukacyjne i podnoszące kompetencje rodzicielskie (np. szkoła dla rodziców, warsztaty pozytywnej dyscypliny, warsztaty dla rodziców dzieci z ADHD). Pracują w nich zespoły orzecznicze umożliwiające uzyskanie orzeczenia o potrzebie kształcenia specjalnego, wczesnego wspomagania rozwoju, indywidualnego toku nauczania itd. Pomoc PPP jest bezpłatna.

🔵 Specjalistyczne poradnie rodzinne – publiczne ośrodki świadczące pomoc psychologiczną i wsparcie dla par i rodzin. Udzielają konsultacji indywidualnych i rodzinnych, prowadzą psychoterapię dzieci i dorosłych, organizują warsztaty i grupy dla rodziców. Pomoc SPR jest bezpłatna.

🔵 Ośrodki wczesnej interwencji – oferują kompleksową, skoordynowaną, wielospecjalistyczną pomoc dzieciom do lat siedmiu oraz ich opiekunom (w zakresie opieki nad dzieckiem). OWI działają w ramach NFZ, potrzebne jest skierowanie od lekarza. W OWI dziecko może liczyć na m.in.: terapię wczesnego wspomagania rozwoju, fizjoterapię, zajęcia logopedyczne. OWI oferują pomoc dzienną i bezpłatną.

🔵 Ośrodki wsparcia dziennego (dawniej: świetlice środowiskowe) – pobyt dziecka w takim ośrodku trwa kilka godzin (głównie po lekcjach), jest bezpłatny i dobrowolny, a oferta kierowana jest przede wszystkim do rodzin borykających się z trudnościami wychowawczo–opiekuńczymi, które wychowują dzieci w wieku szkolnym. W ośrodkach wsparcia dziennego dzieci mogą otrzymać posiłek, pomoc w odrabianiu lekcji, uczestniczyć w zajęciach socjoterapeutycznych, kompensacyjnych i innych.

🔵 Środowiskowe centra zdrowia psychicznego dla dorosłych oraz środowiskowe centra zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży – oferują wsparcie dla dzieci oraz rodziców doświadczających kryzysu psychicznego i trudności rodzicielskich w formie indywidualnej, grup terapeutycznych i warsztatów. Centra działają w ramach NFZ.

🔵 Centra pomocy dzieciom – są to miejsca, w których dzieci pokrzywdzone przestępstwem oraz ich opiekunowie otrzymują pod jednym dachem kompleksową i interdyscyplinarną pomoc. Oznacza to, że sprawę dziecka, które trafi pod opiekę centrum, prowadzi od początku do końca grupa tych samych profesjonalistów. Na spotkaniach zespołu interdyscyplinarnego wspólnie podejmują decyzję, jakiego rodzaju wsparcia potrzebuje dziecko i jego opiekunowie. Strategię pomocy realizują − na ile jest to możliwe – pracownicy placówki: psycholodzy, lekarze, pracownik socjalny. Odbywa się tu również przesłuchanie sądowe dziecka, jeśli jest to potrzebne. Mapę tych miejsc znajduje się na stronie: https://centrapomocydzieciom.fdds.pl/.

🔵 Ogólnopolskie i lokalne organizacje pozarządowe zajmujące się wspieraniem rodziców i dzieci. Wśród dostępnych możliwości są między innymi: grupy wsparcia (dla rodziców małych dzieci, dla rodziców w żałobie, dla rodziców dzieci z niepełnosprawnościami), konsultacje i terapie psychologiczne, warsztaty i zajęcia psychoedukacyjne dla rodziców, warsztaty dla dzieci, punkty przedszkolne i wiele innych. Szereg organizacji oferuje wsparcie bezpłatnie.

Lista kontaktów do instytucji i organizacji pomocowych działających w otoczeniu Ośrodka

🔵 Gminny Ośrodek Pomocy Społecznej w Wilkowicach
ul. Parkowa 10
43-365 Wilkowice
Tel.: 33 443 22 55
Faks: 33 817 17 76
E-mail: sekretariat@gops.wilkowice.pl

🔵 Podbeskidzki Ośrodek Interwencji Kryzysowej w Bielsku-Białej
ul. Piękna 2
43-300 Bielsko-Biała
Tel.: 33 814 62 21, 33 19288
Niebieska Linia: 33 810 07 04
Tel. dla niesłyszących i niedosłyszących: (kontakt w formie SMS): 797 998 600
E-mail: kontakt@poik.bielsko.pl

🔵 Poradnia Podstawowej Opieki Zdrowotnej w Centrum Pulmonologii i Torakochirurgii w Bystrej
ul. Juliana Fałata 2
43-360 Bystra
Tel.:
- Rejestracja, koordynator: 33 4991 877
- Koordynator POZ: 33 4991 877
- Kierownik zespołu poradni: 33 4991 932
- Pielęgniarka koordynująca: 33 4991 844
E-mail: poz@szpitalbystra.pl

🔵 Zespół poradni psychologiczno-pedagogicznych w Bielsku-Białej
ul. Juliusza Słowackiego 45
43-300 Bielsko-Biała
Tel.: 33 811 12 53, 33 812 50 78, 33 812 57 69, 33 814 07 06
E-mail: sekretariat@poradnia.bielsko.pl

🔵 Bielskie Centrum Psychiatrii – Olszówka w Bielsku-Białej
ul. Olszówka 102
43-309 Bielsko-Biała
Tel.: 33 812 30 41, 33 811 65 45, 33 814 91 96
E-mail: bcp@psychiatria.bielsko.pl

🔵 Poradnia Zdrowia Psychicznego w Bielsku-Białej
ul. Mostowa 1
43-300 Bielsko-Biała
Tel.: 33 811 64 11

🔵 Poradnia zdrowia psychicznego dla dzieci i młodzieży Specjalistycznego
Psychiatrycznego Zespołu Opieki Zdrowotnej w Bielsku-Białej
ul. Jana III Sobieskiego 83
43-300 Bielsko-Biała
Tel.: 33 828 40 74
🔵 Oceń (w skali od 1 do 10) swoją znajomość Standardów ochrony dzieci.
(1 – niska, 10 – wysoka)

🔵 Jak oceniasz (w skali od 1 do 10) poziom znajomości wśród personelu Standardów ochrony dzieci?
(1 – niski, 10 – wysoki)

🔵 Oceń (w skali od 1 do 10) swoją umiejętność rozpoznawania symptomów krzywdzenia dzieci.
(1 – niska, 10 – wysoka)

🔵 Jak oceniasz (w skali od 1 do 10) umiejętności innych pracowników rozpoznawania symptomów krzywdzenia dzieci?
(1 – niskie, 10 – wysokie)

🔵 Oceń (w skali od 1 do 10) swoją znajomość procedur reagowania na symptomy krzywdzenia dzieci.
(1 – niska, 10 – wysoka)

🔵 Jak oceniasz (w skali od 1 do 10) znajomość wśród personelu procedur reagowania na symptomy krzywdzenia dzieci?
(1 – niska, 10 – wysoka)

🔵 Czy w Twojej ocenie konieczne jest podniesienie znajomości obowiązujących Standardów ochrony dzieci wśród pracowników? Jeśli tak, zaznacz, w jakim obszarze.
1. W obszarze zasad bezpiecznych relacji pomiędzy personelem Ośrodka a dziećmi.
2. W obszarze zasad bezpiecznych relacji pomiędzy dziećmi.
3. W obszarze zasad i procedur reagowania w przypadku podejrzenia krzywdzenia dziecka.
4. W obszarze zasad ochrony wizerunku dziecka i danych osobowych.
5. W obszarze zasad dostępu dzieci do Internetu.

🔵 Czy zdarzyło Ci się zaobserwować naruszenie w Ośrodku Standardów ochrony dzieci? Jeśli tak, jakie zasady zostały naruszone?
Odpowiedz opisowo.

🔵 Czy zostały wówczas podjęte przez Ciebie jakieś działania? Jeśli tak, jakie? Jeśli nie, dlaczego?
Odpowiedz opisowo.

🔵 Co w Twojej ocenie szczególnie się sprawdza w Standardach ochrony dzieci? Które zasady są trudne do realizacji?
Zaproponuj zmiany i szkolenia.
🔵 Określ (w skali od 1 do 10) swoje poczucie bezpieczeństwa w Ośrodku.
(1 – niskie, 10 – wysokie)

🔵 Jak się czujesz w relacjach z pracownikami Ośrodka?
(1 – źle, 10 – bardzo dobrze)
Uzasadnij krótko swoją odpowiedź.

🔵 Określ (w skali od 1 do 10) poziom zaufania do pracowników Ośrodka.
(1 – niski, 10 – wysoki)
Uzasadnij krótko swoją odpowiedź.

🔵 Jak oceniasz swoje relacje z innymi dziećmi w Ośrodku?
(1 – trudne, 10 – bardzo dobre)
Uzasadnij krótko swoją odpowiedź.

🔵 Czy wiesz, do kogo z personelu możesz się zwrócić w sytuacji, gdy:
- masz jakikolwiek problem,
- obawiasz się o swoje zdrowie,
- doświadczyłaś/-aś przemocy lub niekomfortowego dla Ciebie, przekraczającego granice zachowania ze strony członka personelu, innego dziecka, rodzica dziecka lub innej osoby?
 Tak.
 Nie.

🔵 Czy wiesz, do kogo z personelu możesz się zwrócić w sytuacji, gdy byłeś świadkiem, że pracownik Ośrodka, inne dziecko, rodzic dziecka czy inna osoba, zachował się w sposób niewłaściwy, niekomfortowy czy przekraczający granice wobec innego dziecka?
 Tak.
 Nie.

🔵 Czy zdarzyło Ci się być świadkiem przemocy w Ośrodku? Jeśli tak, to jakiej?
Napisz, co się wówczas zdarzyło i co zrobiłeś/-aś.

🔵 Czy zdarzyło Ci się doświadczyć przemocy w Ośrodku? Jeśli tak, to jakiej?
Napisz, co się wówczas zdarzyło i co zrobiłeś/-aś?

🔵 Czy w Ośrodku w widocznym miejscu są dostępne informacje na temat możliwości uzyskania pomocy w trudnej sytuacji, w tym numery bezpłatnych telefonów zaufania dla dzieci i młodzieży?
 Tak.
 Nie.

🔵 Napisz, czego brakuje Ci w Ośrodku, co chciałbyś/-abyś zmienić, ale także opisz, co Ci się podoba.
Story Inside 2024